![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Dziecko zarobi tylko za zgodą rodziców, szkoły i inspektora pracy
Nie wolno angażować małoletniego poniżej 16. roku życia. Od tej zasady są wyjątki, ale zatrudnienie nastolatka wymaga spełnienia wielu wymagań. Kontrakt zawarty bez zezwoleń jest ważny, ale pracodawca ryzykuje wysoką karą.
Zarówno konstytucja (art. 65 ust. 3), jak i kodeks pracy (art. 190 § 2) zakazują zatrudniania osoby, która nie ukończyła 16 lat. Ustawa zasadnicza odnosi się do stałego zatrudnienia, natomiast regulacja kodeksowa dotyczy wszelkich jego form. Przepisy krajowe uzupełnia prawo europejskie, w szczególności dyrektywa Rady 94/33/WE z 22 czerwca 1994 r. w sprawie ochrony pracy osób młodych. Zabrania ona angażowania osoby poniżej 15. roku życia lub takiej, w stosunku do której w związku z jej wiekiem istnieje powszechny obowiązek szkolny nałożony prawem krajowym.
Według generalnej zasady pracownikiem może być ten, kto ukończył 18 lat. Tak samo uznał Sąd Najwyższy w postanowieniu z 22 listopada 1979 r. (III PZ 7/79). Ponadto w celu przygotowania zawodowego lub do prac lekkich można przyjąć młodocianego, czyli osobę, która ukończyła 16 lat, a nie przekroczyła 18. Dużo bardziej restrykcyjne są warunki zatrudnienia osób poniżej tego wieku.
Ściśle określone
Art. 3045 k.p. przewiduje, że wykonywanie pracy lub innych zajęć zarobkowych przez dziecko do ukończenia przez nie 16. roku życia jest dozwolone wyłącznie na rzecz podmiotu prowadzącego działalność kulturalną, artystyczną, sportową lub reklamową. Ta lista sfer aktywności zatrudniającego jest zamknięta i nie można jej interpretować rozszerzająco.
...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
