Norwegia, kraj ropą płynący

źródło: AFP

W Oslo nie widać przepychu typowego dla krajów żyjących z ropy i gazu. Przy nabrzeżu stoją jachty, które wydają się skromnymi łódkami w porównaniu z tymi zacumo- wanymi np. w porcie Monte Carlo.

Norwegowie pracują tylko tyle, by wystarczyło im na wygodne życie. Korzystają na tym imigranci, w tym Polacy.

Korespondencja z Oslo

Dziesiąta wieczorem, warszawskie lotnisko im. Chopina. Właśnie odlatuje samolot Norwegian Air Shuttle do Oslo. Za mną długa kolejka dziwnie milczących mężczyzn w wieku 35–50 lat. To Polacy wracający do pracy po weekendzie spędzonym w kraju.

W samolocie się prześpią, odpoczną. Ich wypoczynku nie zakłóci nawet grupka młodych Norwegów, którzy  wyraźnie do ostatniej chwili korzystali ze zdecydowanie tańszego alkoholu w Polsce.

Tych albo podobnych Polaków usłyszę następnego dnia na rusztowaniach na remontowanych kamieniczkach Oslo. Nawet nie słychać przekleństw, jakie normalnie dominują w dialogu na polskich budowach. Pracują w Norwegii, gdzie cieszą się wszystkimi przywilejami, jakie należą się miejscowym. Jeśli zatrudnieni są legalnie, mają nie tylko wysokie pensje, ale też ubezpieczenie i opłacone składki emerytalne.

Dobrobyt w skandynawskim stylu

Dzisiaj Norwegia jest w Europie niezwykłą wyspą spokoju i dobrobytu. Nie luksusu, bo to nie jest w norweskim stylu. I mekką dla imigrantów, którzy jeśli potrafią uczciwie i ciężko pracować, przy wypłacie stwierdzają, że się to opłaca.

Wczesnym popołudniem na nabrzeżach spacerowicze, jak na wakacyjnym deptaku. Jedzą lody, przesiadują w restauracjach, gdzie natychmiast są troskliwie otulani kocami i...