Bez przysporzenia nie ma podatku

Granica pomiędzy opodatkowaniem świadczeń rzeczowych dla pracowników i jego brakiem jest tam, gdzie rozpoczyna się współdziałanie stron w wykonaniu umowy o pracę.

Niewiele jest tak kontrowersyjnych tematów podatkowych jak obciążanie świadczeń rzeczowych. Ze względu na zbyt ogólne przepisy odpowiedź na pytania, czy i ile opodatkować i oskładkować, jest często trudna. Przyjrzyjmy się tym zagadnieniom dokładnie, żeby zyskać pewność, że nasze rzeczowe świadczenia nie są obciążane ponad niezbędne minimum.

Czy zawsze należy opodatkowywać świadczenia rzeczowe?  Innymi słowy, czy zawsze należy odprowadzić składki na ZUS i zaliczki na podatek dochodowy, gdy pracownik otrzymuje nie gotówkę, lecz wartościowy przedmiot czy usługę? Odpowiedź jest oczywiście przecząca. Nie trzeba płacić w dwóch przypadkach:

• po pierwsze – gdy nie ma świadczenia skutkującego możliwym do oszacowania przysporzeniem,
• po drugie – gdy co prawda świadczenie ma miejsce, ale jest wyraźnie zwolnione z obciążeń.

Często przekazywane przez pracodawcę przedmioty nie zwiększają majątku  pracownika.  Wyobraźmy sobie przykład narzędzi niezbędnych do wykonania powierzonej pracy. Jak nieracjonalne byłoby doliczanie do przychodu pracowników wartości używania takich narzędzi, jak na przykład warta grube tysiące złotych koparka. Sprawa nie wygląda już jednak tak ewidentnie w przypadku samochodów służbowych czy komputerów osobistych. Mechanizm jednak jest ten sam: jeżeli w przypadku tych świadczeń także nie ma mowy o prywatnym...