Klątwa Maracany

źródło: AFP

Brazylijski bramkarz Moacir Barbosa i fatalny gol

źródło: AFP

Alcides Ghiggia. To on pół wieku wcześniej uciszył Maracanę

Jeden mecz, jeden gol i 64 lata narodowej traumy. Przegrana 1:2 
z Urugwajem w 1950 roku ciągle gnębi Brazylijczyków.

Pewnie każdy człowiek przynajmniej raz w życiu obudził się i z ulgą stwierdził, że to, co przed chwilą widział i przeżywał, to tylko sen. Wszystko jest po staremu, dom stoi tu, gdzie stał, za oknem cisza, nic nie płonie, można dalej spać.

A gdyby jednak to nie był tylko sen, gdyby opowiadał o tym, co się naprawdę wydarzyło? Gdyby nie dało się o tym zapomnieć i gdyby ten sam sen śniły 194 miliony ludzi, w różnych pokoleniach, przez 64 lata, bez przerwy? To byłby dopiero koszmar.

Zapytajcie państwo Brazylijczyków, jakie to uczucie. Można się założyć, że każdy złapie się za serce. Jeżeli kiedyś mają przestać śnić ten koszmar, to właśnie teraz, kiedy znów są u nich mistrzostwa świata i finał odbędzie się na Maracanie.

Już zaczęły się zaklinania, wezwania i przestrogi. Cafu, zawodnik drużyny, która zdobyła tytuł w 2002 roku (ostatni dotąd dla Brazylii), przestrzega, że trzeba wygrać finał mistrzostw świata, żeby wreszcie odegnać duchy przeszłości. – Nawet kiedy gramy na wyjeździe, na piłkarzach ciąży ogromna presja, a co dopiero tutaj. Trzeba wygrać, bo inaczej widmo roku 1950 będzie nas ścigać, aż odbędą się tutaj następne mistrzostwa świata – powiedział Cafu, który podnosił puchar w latach 1994 i 2002.

Biorąc pod uwagę ogromne zamieszki i protesty, które wywołały kosztowne przygotowania do mundialu, na kolejną okazję trzeba by czekać bardzo długo, być może...