Nie słychać, gdy nadbiega

źródło: PAP/EPA

Simona Halep od tygodnia jest trzecią tenisistką świata

Simona Halep. Rumuńska finalistka Roland Garros dla wielu jest wciąż zbyt zwyczajna, niepozorna i trochę obca.

To była wiadomość dnia: rumuńska juniorska mistrzyni Roland Garros 2008 decyduje się na radykalne zmniejszenie biustu, by móc lepiej grać w tenisa. Dziewczyna zebrała od jednych pochwały za odwagę i determinację, od innych trochę inwektyw za brak rozsądku (co natura dała, zmieniać nie należy...) i narzekań, że to zły przykład. Promowanie niebezpiecznej sportowej mody.

Byli tacy, których zajmowało tylko porównywanie i komentowanie fotografii przed i po. Dla samej tenisistki to był czas niepewności: kilkumiesięcznej przerwy od tenisa, rehabilitacji i powrotu do treningów. Po paru miesiącach o sprawie jakby zapomniano.

Honorowe obywatelstwo

Simona miała prawo wierzyć, że sportowa przyszłość będzie dobra. Choć wychowana na obrzeżach wielkiego tenisa, pracowała dużo, pięła się w górę rankingów. Walczyła jak każda: małe turnieje ITF w Mińsku, Trnavie i Opolu, kwalifikacje większych turniejów WTA po świecie, wreszcie awans do pierwszej setki rankingu w 2010 roku, do pierwszej pięćdziesiątki rok później. Potem przyszło przyspieszenie, którego efekty widzimy dziś w rankingu WTA: trzecie miejsce, przed Agnieszką Radwańską, za Sereną Williams i Na Li.

Jeszcze w 2013 roku, gdy kończyła sezon jako 11. na świecie i wygrała sześć turniejów, nie wszyscy byli przekonani, że jej dzielny tenis (agresywna gra z końcowej linii – tak go...