Trochę kundelka w tym Mazowszu jest

źródło: PAP

autor zdjęcia: Darek Golik

źródło: Fotorzepa

"Spotkałem kiedyś nad Biebrzą Francuzów, ludzi już niemłodych, obładowanych sprzętem fotograficznym. Wychodzili z bagna zmordowani, ale zachwyceni. „Co za przeżycie”, wołali"

Wydawane w PRL mapy były takie bardziej plus minus nieskończoność. Szalała cenzura. W przewodnikach nie wolno było użyć słowa „mostek" lub „kładka", bo taka zwykła kładka na wąskiej strudze była obiektem strategicznym.

Kiedy umawialiśmy się na wywiad, wspominał pan, że lada dzień jedzie na urlop. Zdradzi pan dokąd?

Lechosław Herz, aktor, krajoznawca: Na grób mojego ojca do Nowego Sącza. Pozostanę dwa tygodnie w górach. Bo ja, proszę pana, jestem górołazem, wspinałem się w Tatrach, łaziłem po Hindukuszu w Afganistanie, jeszcze zanim ten kraj ogarnęły wojny.

Czyli liznął pan w życiu trochę zagranicy?

Oczywiście. Moje podróże to nie tylko Polska. Tu i tam bywałem. Ja się po prostu urodziłem z plecakiem.

Pamięta pan swoją pierwszą wycieczkę?

Byłem małym dzieckiem, ale tę wycieczkę pamiętam. Na Nosal w Tatrach. Kiedy wiele lat później znalazłem się tam jako dorosły, pamiętałem, że kiedyś już tam byłem. I potem przez wiele lat moje wędrówki po Tatrach zaczynałem zawsze od wycieczki na ten Nosal.

Zakopane zawsze było na topie.

Przed wojną na wakacje jeździło się jeszcze do Wisły, nad jedyne nasze jeziora do Augustowa i do Worochty na zachodniej Ukrainie. Ja mieszkałem w Małopolsce, potem na Śląsku, a tam raczej wybierało się góry. Jeszcze przed wojną – miałem wtedy może cztery lata – byliśmy z rodzicami, których potem zabrała mi wojna, w Zakopanem. Pamiętam z tego...