Mów mi Lucjan

Lucjan Brychczy 13 czerwca kończy 80 lat. Ktoś taki, nieaktywny zawodowo od prawie 45 lat, nieudzielający wywiadów i robiący wszystko, żeby nie rzucać się w oczy, jest jedną z najpopularniejszych postaci Warszawy.

Nie jestem pewien, ale Brychczy chyba nawet nie ma telefonu komórkowego, nie mówiąc o koncie na Facebooku czy Twitterze. Jest reliktem futbolowego świata, za którym tęsknimy, patrząc, jak dziś grają najlepsi piłkarze w Polsce.

Lucjan Brychczy był na początku lat 50. jednym z najzdolniejszych młodych polskich graczy, więc zagięła na niego parol Legia, czyli CWKS. On był śląskim patriotą, ale z resortem obrony nie było dyskusji. W roku 1954 włożył więc wojskowy mundur, w jaki ubierano w Warszawie dziesiątki sportowców. Oficjalnie – żeby bronili ojczyzny, w razie gdyby odwetowcy z Bonn przyszli nam podpalić dom. Nieoficjalnie – żeby zdobywali dla Legii punkty, medale i puchary. W pierwszym odruchu wszyscy powołani się oburzali, a w drugim cieszyli się, że trafiają do jednego z najlepszych klubów w Europie, w którym można spełnić marzenia.

Kto po dwóch latach służby chciał wrócić do domu –...