Brazylijski mundial pozwala marzyć

źródło: Archiwum

Gdyby futbol naprawdę podbił Amerykę, rozpadłby się haniebnie 
powiązany z pieniędzmi system władzy i wpływów. Może udałoby się 
wyplenić korupcję i uchronić nas przed takimi niedorzecznościami 
jak mundial w Katarze – uważa publicysta „Rzeczpospolitej".

Przez trzy tygodnie upajaliśmy się wspaniałym futbolem. Mundial piękniał wraz z konsumpcją. Do przebudzenia doszło dopiero w ćwierćfinałach. Najpierw pozbawiona wdzięku teutońska machina wojenna sterroryzowała grających dotąd fantazyjnie Francuzów.

Potem przez pokolenia kojarzona z futbolową magią Brazylia zamieniła swój mecz z błyskotliwą Kolumbią w pojedynek sumo i wypchnęła rywali z turnieju. Bramki musieli strzelać stoperzy, bo ojczyzna Pelego i Garrinchy nie ma napastników. Choć potężny Hulk się starał i próbował nawet zwodów Ronaldo. Ostatni raz widziałem coś takiego w cyrku, gdy niedźwiedź udawał baletnicę.

Ponury mecz Argentyny z bezradną Belgią mógłby się śmiało znaleźć w jadłospisie kuchni angielskiej. Miał tylko jedną przyprawę: Messiego. Natomiast Holandia biła się z Kostaryką jak wojska Fabiusza Kunktatora z Hannibalem.

Nie bądźmy jednak niewdzięcznikami i podziękujmy za to, co było wcześniej. Spór o to, czy Pan Bóg interesuje się futbolem, trwa...