Klauzula przeciwko unikaniu opodatkowania wpłynie także na sprawozdania

źródło: materiały prasowe

Gyöngyvér 
Takáts, dr nauk ekonomicznych, Kancelaria Rachunkowa Takáts

Jeśli podatnik przeprowadzi sztuczną czynność tylko po to, aby osiągnąć korzystny rezultat podatkowy i organ określi wyższe zobowiązanie za minione lata, niż ustaliła jednostka, to mamy do czynienia ze zdarzeniem po dniu bilansowym.

Rozpowszechnianie się praktyk unikania opodatkowania przy wykorzystaniu transgranicznych struktur i schematów wywołało w wielu krajach reakcje organów administracji odpowiedzialnych za finanse publiczne. W efekcie standardem w rozwiniętych gospodarczo krajach, np. Australii, Austrii, Belgii, Finlandii, Francji, Hiszpanii, Hong Kongu, Irlandii, Kanadzie, Niemczech, Norwegii, Nowej Zelandii, Portugalii, RPA, Szwecji i Szwajcarii, Wielkiej Brytanii stała się klauzula generalna przeciwko unikaniu opodatkowania (General Anti-Avoidance Rule – w skrócie GAAR) albo rozwinięta linia orzecznictwa sądowego zwalczająca nadużycia podatkowe (np. w USA). Przepisy w poszczególnych krajach mogą różnić się w szczegółach przyjętych rozwiązań, ale ich celem jest unieważnienie skutków obniżenia opodatkowania będącego wynikiem operacji, które technicznie są legalne, ale nie są motywowane żadnym nadrzędnym celem gospodarczym poza unikaniem opodatkowania.

Klauzulę przeciwko unikaniu opodatkowania do polskiego prawa podatkowego wprowadza majowa nowelizacja ordynacji podatkowej (dalej: o.p.) w dodanym Dziale IIIA tej ustawy. W dniu oddawania numeru do druku nowelizacja czekała na podpis prezydenta.

Limit 100 tys. zł

Przepisy klauzuli mają dotyczyć zarówno małych, średnich, jak i dużych podatników, gdy zostanie osiągnięta korzyść podatkowa powyżej 100...