Kiedy sędzia powinien milczeć

źródło: materiały prasowe

Sędziowie sądów powszechnych powinni zdobyć się przynajmniej na powściągliwość w wydawaniu opinii 
na tematy, które mogą mieć konotację polityczną, a jednocześnie związek z funkcją orzekania – uważa sędzia.

Wolę słuchać mądrych słów niż się wymądrzać. Ale que mad modum turpe est scribere, quod non debeatur sic improbum est non referre quod debeas (jak jest rzeczą wstrętną pisać to, czego pisać nie należy, tak niegodziwe jest nie napisać tego, co powinieneś). Obowiązkiem sędziego jest stać na straży konstytucji, prawa, porządku prawnego i praw obywateli. Powinność tę sędzia spełnia poprzez sprawowanie sprawiedliwości. Pełnienie urzędu wymaga tym samym od niego mądrości, sumienia, odpowiedniego skupienia, refleksji, stateczności i rozwagi, albowiem prawo, choćby najlepsze, nie jest samo w sobie nośnikiem uniwersalnych wartości.

Dobre prawo to także sposób i jakość jego stosowania. Jeżeli treść norm i procedur prawnych staje się zarzewiem sporu, osią konfliktu o rząd dusz i władzę w państwie, to publiczne zabieranie głosu przez sędziów, choćby intencjonalnie słuszne, może być interpretowane jako opowiadanie się po jednej ze stron.

A gdzie stateczność?

A przecież funkcja i pozycja sędziego, jako jedyna ze wszystkich pozycji i funkcji, jest emanacją bezstronności. Chcąc wypełnić należycie funkcję, do której pełnienia został powołany, sędzia nie powinien przejawiać aktywności publicznej, która może być odbierana jako mająca wymiar lub zabarwienie polityczne, a już zwłaszcza o charakterze kontestacji. Powinnością sędziego nie jest wygłaszanie opinii w sprawach,...