![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Ósmy krzyżyk
W dokumencie wydanym 15 sierpnia roku 1317, Władysław, książę krakowski i sandomierski polecił Maciejowi, wójtowi z Opatowca lokację miasta Lublina na prawie magdeburskim (średniowiecznym prawie miejskim).
Nadał mieszczanom sto łanów ziemi. Określił uposażenie wójta dziedzicznego, zwalniając je od opłat na rzecz króla. Wyłączył mieszczan spod wszelkiej innej jurysdykcji poza miejską, pozostawiając im prawo apelacji do króla. Wieczyście zwolnił ich od ceł w posiadłościach królewskich, a na dwadzieścia lat – od wszelkich opłat i ciężarów. Pozostawił wójtowi prawo swobodnego rozporządzania wójtostwem: jego sprzedaży, zamiany, darowizny, cesji.
Przywilej lokacyjny dał miastu impuls do rozwoju i był prawem, na podstawie którego funkcjonowało aż do końca XVIII wieku.
Historycy podejrzewają, że Lublin mógł uzyskać prawa miejskie jeszcze za czasów Bolesława Wstydliwego, około 1257 roku, jednak tamten akt lokacyjny, jeśli był, nie zachował się. Natomiast oryginał dokumentu Władysława Łokietka znajduje się w lubelskim Archiwum...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
