Jak gmina zapewnia pomoc bezdomnym

Do zadań własnych gminy należy tymczasowe udzielanie schronienia osobom, które są go pozbawione. Może to nastąpić przez przyznanie miejsca w noclegowni, schronisku bądź ogrzewalni dla osób bezdomnych.

Do zadań własnych gminy - zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym - należą m.in. sprawy pomocy społecznej. Kompetencje gminy należy oceniać w powiązaniu z przepisami ustaw szczególnych (por. np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z 25 lutego 2009 r., sygn. I SA/Ol 11/09, LEX nr 545059). Szczegółowe regulacje w zakresie pomocy społecznej, w tym dotyczące udzielania wsparcia bezdomnym, zawarto w ustawie o pomocy społecznej (dalej u.p.s.).

Osoba bezdomna

Zgodnie z definicją zawartą w art. 6 pkt. 8 u.p.s. przez osobę bezdomną rozumie się:

osobę niezamieszkującą w lokalu mieszkalnym w rozumieniu przepisów o ochronie praw lokatorów i mieszkaniowym zasobie gminy i niezameldowaną na pobyt stały, w rozumieniu przepisów o ewidencji ludności, a także osobę niezamieszkującą w lokalu mieszkalnym i zameldowaną na pobyt stały w lokalu, w którym nie ma możliwości zamieszkania.

Przepis ten przewiduje zatem dwa odrębne stany faktyczne pozwalające na uznanie danej osoby za bezdomną. Pierwszy z nich odnosi się do osoby, która nie mieszka w lokalu mieszkalnym i jednocześnie nie posiada stałego zameldowania, a drugi dotyczy osoby niezamieszkującej w lokalu mieszkalnym i posiadającej stałe zameldowanie w lokalu, w którym nie ma możliwości zamieszkania. W przypadku każdego z tych stanów przesłanki...