Europo! Trump u bram

Czy amerykański paternalizm, tak uciążliwy dla europejskiej lewicy, przejdzie do historii? – zastanawiają się specjaliści do spraw międzynarodowych.

We the People of the United States, in Order to form more perfect Union („My, naród Stanów Zjednoczonych, pragnąc udoskonalić Unię")... Powszechnie znane pierwsze zdanie preambuły Konstytucji USA nie pozostawia wątpliwości, kto ustanawia porządek polityczny w Stanach. I chociaż ostatnio do urn szli tylko Amerykanie, 45. prezydenta USA próbowali wybierać politycy i media w Europie, wywierając na amerykańskich wyborców graniczący z bezceremonialną ingerencją nacisk. Ich faworytem była Hillary Clinton, kandydatka może nie idealna – czyli mniejsze zło, ale już oswojone. Przeciwnikiem, ba, wrogiem, Donald Trump – zło większe i groźniejsze, bo znane tylko z nieżyczliwych, czasem wręcz paszkwilanckich doniesień w mediach.

To nie elity UE wybrały

Barometry poprawności politycznej zidentyfikowały go jako zagrożenie dla amerykańskiego porządku, a przez to i dla świata. Wyborcy w Stanach europejskich gazet nie czytają, wybrali więc Trumpa. Wyjaśniono nam zatem, że głosowali na niego sfrustrowani, bezrobotni, niewykształceni, w większości mężczyźni, i to biali. Jednym słowem: niemalże chamy.

Uzbierało się ich 60 mln – liczba, która przyprawia o zawrót głowy, ujawnia bowiem, zapewne wbrew zatroskanym ekspertom, olbrzymią skalę narodowego marginesu (czy aby marginesu?) i społecznego wykluczenia. Skoro tak, czy jest to obraz Ameryki upadłej i prymitywnej, jak...