Na czym polega zwłoka wierzyciela

Jeżeli bez uzasadnionego powodu wierzyciel uchyla się od przyjęcia zaofiarowanego świadczenia, albo odmawia dokonania czynności bez której świadczenie nie może być spełnione, albo oświadcza dłużnikowi, że świadczenia nie przyjmie, to dopuszcza się zwłoki.

Przepis art. 353 k.c. zawiera definicję pojęcia „zobowiązanie". W świetle przepisu polega ono na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia (czyli działania albo zaniechania), a dłużnik powinien je spełnić. Przy czym są takie sytuacje, kiedy realizacja zobowiązania przez dłużnika wymaga współdziałania wierzyciela. Owo współdziałanie powinno odbywać się wówczas zgodnie z treścią tego zobowiązania w sposób odpowiadający jego celowi społeczno-gospodarczemu, zasadom współżycia społecznego, a także istniejącym – w tym zakresie – ustalonym zwyczajom. Jeżeli natomiast bez uzasadnionego powodu wierzyciel, nawet w sposób dorozumiany, bądź uchyla się od przyjęcia zaofiarowanego świadczenia, bądź odmawia dokonania czynności, bez której świadczenie nie może być spełnione, bądź oświadcza dłużnikowi, że świadczenia nie przyjmie – dopuszcza się on zwłoki (art. 486 § 2 k.c.). Zwłoka wierzyciela wyłączona będzie zatem zawsze tam, gdzie spełnienie świadczenia przez dłużnika nie wymaga jakiegokolwiek współdziałania ze strony wierzyciela.

Wyeksponować jednak należy, iż dłużnik może zarzucić zwłokę wierzycielowi tylko wtedy, gdy sam zaofiarował w należyty sposób świadczenie (a więc zgodny z treścią zobowiązania) oraz, gdy ma ono charakter faktyczny (tj. rzeczywisty, a nie tylko słowny). Świadczenie musi być też możliwe do spełnienia. Nie może być ono niewłaściwe...