W prasie może dochodzić do obrazy uczuć religijnych

źródło: Shutterstock

Krytyka przedmiotu czci religijnej jest dopuszczalna wtedy, gdy jest pozbawiona ocen znieważających.

Ustawa prasowa ani żaden inny akt prawny nie definiuje wprost przestępstwa prasowego. W prawie prasowym odnaleźć można określenia „przestępstwo, o którym mowa w art. 45–49a" oraz „przestępstwo popełnione przez opublikowanie materiału prasowego", czyli przestępstwo popełnione w prasie (art. 37a pr. pras). W pierwszym ze wskazanych obszarów chodzi o czyny nakierowane na naruszenie norm regulujących porządek publiczny w sferze organizacji i funkcjonowania prasy – przestępstwa prasowe właściwe, a w drugim obszarze zainteresowanie koncentruje się na czynach, które posługują się prasą do rozpowszechniania treści zakazanych przez prawo – przestępstwa prasowe niewłaściwe.

Elementem konstrukcyjnym przestępstw prasowych niewłaściwych jest wykorzystanie prasy jako miejsca popełnienia przestępstwa oraz konieczność ograniczeń wolności prasy ze względu na treść publikacji. Swoboda wypowiedzi i wolność prasy mają charakter formalny, co wyklucza absolutyzację tych wartości. Wolności te ze względu na ochronę innych dóbr społecznie akceptowanych są ograniczane przez różne gałęzie prawa. Popełnienie przestępstwa w treści materiału prasowego może nastąpić wówczas, gdy ukaże się on w piśmie periodycznym, otwartym i różnorodnym, ukazującym się co najmniej raz w roku i posiadającym stały tytuł lub nazwę, a także numer bieżący oraz datę (art. 7 ust. 2 pkt 1 pr. pras.). Należy przy tym pamiętać o...