„Izraelska Republika Radziecka”

źródło: Wikipedia

David Ben Gurion podczas odwiedzin w 101. Eskadrze, 17 sierpnia 1948 r.

źródło: Wikipedia

Nowi członkowie Haganah, żydowskiej organizacji paramilitarnej (marzec 1948 r.)

ZSRR wsparł powstanie Izraela, licząc, że państwo żydowskie stanie się bliskowschodnią republiką radziecką. Aby osiągnąć zamierzony cel, Moskwa użyła alii – żydowskiej emigracji z Europy. W Izraelu znaleźli się zarówno kadrowi oficerowie wywiadu, jak i setki agentów. Ale dlaczego chytry plan Stalina spalił na panewce?

M ichael Dorfman to izraelski dziennikarz, który od wielu lat gromadzi materiały dokumentujące udział ZSRR i radzieckich Żydów w budowie swojej ojczyzny. Jak stwierdził na blogu, nie jest to temat najlepiej przyjmowany we współczesnym Izraelu. Narodowy mit przewiduje miejsce na pomniku dla amerykańskiej diaspory i władz USA, ukrywając wstydliwie rolę Moskwy. A pomoc była niemała, o czym zaświadczyła choćby sama Golda Meir. W 1973 r. pani premier powiedziała: „bez względu na radykalną zmianę stosunku ZSRR do Izraela, jaka dokonała się przez 25 lat, nic nie może zmienić obrazu przeszłości. Kto wie, czy wygralibyśmy bez czechosłowackiej broni i amunicji?".

Stalinowski internacjonalizm

Na pewno jedną z przyczyn dzisiejszego niedomówienia jest intencja, która kierował się Józef Stalin, udzielając wsparcia nowemu państwu. Dwa lata po II wojnie światowej sowiecki MSZ sformułował postulat poparcia żydowskich aspiracji niepodległościowych. Przypomnijmy, że Palestyna była do tego czasu administrowana przez Wielką Brytanię na mocy przedwojennego mandatu Ligi Narodów. Jednak w 1947 r. ze względu na sprzeczne dążenia społeczności żydowskiej i arabskiej Londyn przekazał takie prawo ONZ. Na tej podstawie sowiecki ambasador Andriej Gromyko przedstawił oficjalne stanowisko Moskwy, które wobec ogromu zbrodni Holokaustu podkreślało prawo...