Narodziny angielskiego wywiadu

źródło: Wikipedia

Levina Teerlinc, „Elżbieta I przyjmująca ambasadorów niderlandzkich”

źródło: Wikipedia

Sir Francis Walsingham, twórca siatki wywiadowczej i zaufany doradca Elżbiety I

źródło: Wikipedia

24 marca 1603 r. w Richmond zmarła Elżbieta I, królowa Anglii i Irlandii. Była ostatnią z rodu Tudorów na angielskim tronie. Po niej rządy objął Jakub I Stuart

Jeśli dzisiaj z podziwem mówimy o pracy wywiadu i kontrwywiadu brytyjskiego, to należy pamiętać, że ma on długą tradycję narodzoną w epoce elżbietańskiej.

Za panowania Elżbiety I Tudor było wiele rebelii i spisków przeciwko koronie. Buntownikami byli głównie niezadowoleni wielmożowie angielscy i katolicy. Spiskowcy mieli przynajmniej jeden podstawowy cel: usunąć lub zabić królową protestantkę i zastąpić ją katoliczką Marią Stuart, królową Szkotów.

Elżbieta I wstąpiła na tron angielski 17 listopada 1558 r. po śmierci swojej przyrodniej siostry Marii. Z racji zaciekłego zwalczania protestantyzmu i prób rekatolizacji kraju Marię nazwano Krwawą Mary.

Liczne rebelie i zamachy na Elżbietę I finansowali katoliccy władcy europejscy we współpracy ze Stolicą Apostolską, która nie mogła pogodzić się z prześladowaniami katolików w Anglii, Walii i Irlandii. Spiski przeciw Elżbiecie I Tudor wyrosły na gruncie ponurych doświadczeń, jakich doświadczyło społeczeństwo angielskie zwłaszcza w ostatnich latach panowania jej ojca. Popadający w paranoję, samotny i ciężko chory Henryk VIII tracił powoli kontakt z rzeczywistością. Nie miał najmniejszych skrupułów w zsyłaniu do Tower i skazywaniu na śmierć wszystkich, którzy ośmielali się w najmniejszy sposób kwestionować jego decyzje.

Po autokratycznych rządach Henryka VIII jego następcą został Edward VI. 10-letni król był otoczony doradcami tworzącymi 16-osobową Radę Regencyjną. W jej skład weszli także dostojnicy kościelni:...