Czarownica Sidonia

źródło: Wikipedia

„Sidonia von Bork” według Edwarda Burne-Jonesa z 1860 r. Zwano ją także Sidonią z Borku (inny zapis: Sydonia von Borck). Urodziła się w Strzmielach nieopodal Kołobrzegu, około 1545 r., jako czwarte dziecko hrabiego Ottona

Nie latała na miotle, nie bywała 
na sabatach. Skazano ją za rzucenie klątwy na pomorską gałąź Piastów.

Sidonia z Borku (znana też jako Sydonia von Borck) urodziła się w Strzmielach nieopodal Kołobrzegu, ok. 1545 r., jako czwarte dziecko hrabiego Ottona. Dziewczynka była ambitna, miała analityczny umysł i ogromne zdolności lingwistyczne. Nauczyła się pięciu języków, co wykorzystywała do czytania zakazanych dzieł, zgromadzonych w piwnicach ich zamku przed rytualnym spaleniem. Interesowały ją prace poświęcone zielarstwu i magii. Dziewczynka marzyła o koronie. Żadnego wolnego władcy w pobliżu nie było, wobec czego poprosiła ojca o umieszczenie jej na dworze księżnej Marii Saskiej, żony księcia Filipa I Gryfity w Wołogoszczy. Gryfici byli rodem o królewskich korzeniach, powstałym jako gałąź Piastów panująca od X wieku na Pomorzu.

Służba we fraucymerze księżnej była marzeniem szlachcianek. Traktowały ją jako trampolinę do znalezienia męża. Książę Filip I był samodzielnym władcą, a na jego dworze stale przebywali posłowie i goście z dalekich stron. Sidonia nie mogła nie zostać zauważona, chociaż los skierował ją na tory niekoniecznie prowadzące do wymarzonego...