TSUE przesądził sposób rozliczeń branży turystycznej

Gdy jest problem z określeniem elementów kosztowych wchodzących w zakres usługi turystycznej, podatnik powinien oszacować koszty i obliczyć marżę na podstawie wstępnie przewidywanych kosztów, jakie zostaną poniesione z tytułu świadczonych usług.

Sprawa dotyczyła VAT od usług turystyki. Z wnioskiem o interpretację wystąpiła instytucja branżowa – izba turystyki. Wyjaśniła, że świadczy, m.in. usługi turystyczne na rzecz osób fizycznych i prawnych. Są one kupowane przez klientów z dużym wyprzedzeniem, tzn. dokonywane są przedpłaty, niekiedy na kilka miesięcy przed realizacją usługi. Tłumaczyła, że z uzyskanych w ten sposób środków dokonuje przedpłat dla świadczeniodawców końcowych, tj. hoteli, przewoźników i innych gwarantujących rezerwację miejsc i świadczeń. Usługi świadczy we własnym imieniu i na własny rachunek, ale jednocześnie nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.

Izba uważała, że nie wykonuje we własnym zakresie żadnej części świadczeń dla bezpośredniej korzyści turysty, tj. nie świadczy „usług własnych" w świetle art. 119 ustawy o VAT. Zapytała czy zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, na usługi świadczone w 2013 r., wpłacone przed wykonaniem usługi turystycznej, opodatkowanej ostatecznie zgodnie z art. 119 ustawy o VAT, nie podlegały w chwili otrzymania obowiązkowi podatkowemu? I jak na jej sytuację wpłynęła nowelizacja przepisów od 1 stycznia 2014 r.

Fiskus odpowiedział, że...