Dyscyplinarna machina ruszyła

Trzeba się zastanowić, jak sądy dyscyplinarne dadzą sobie radę z dziesiątkami dodatkowych spraw.

Niedawno upublicznione zostało pismo, którym Piotr Schab – sędzia Sądu Apelacyjnego w Warszawie, Rzecznik Dyscyplinarny sędziów sądów powszechnych i Nadzwyczajny Rzecznik Dyscyplinarny w jednej osobie – wezwał profesor Małgorzatę Gersdorf do pisemnego wyjaśnienia jej działania jako pierwszego prezesa Sądu Najwyższego. Zrozumiała i czytelna treść pisma wiele mówi o bezstronności i obiektywizmie autora.

Prosto do celu

Nikt nie powinien mieć wątpliwości, że to, co uczyniła pierwsza prezes SN, „naruszyło instytucję obligatoryjnego zawieszenia postępowania przed organami pozostającymi w sporze kompetencyjnym w rozumieniu art. 3 ust. 5 ustawy z 30 listopada 2016 r. o organizacji i trybie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym – w związku z wnioskiem Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego z 15 stycznia 2020 r. o wydanie uchwały i jego implikacją w postaci złożenia przez Marszałka Sejmu RP wniosku z 22 stycznia 2020 r. o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego, a przed rozpoznaniem tego wniosku przez organ właściwy oraz doprowadzenia do wydania 23 stycznia 2020 r. przez część sędziów Sądu Najwyższego uchwały w materii objętej sporem”.

Dla porządku dodać wypada, a co zostało przez rzecznika pominięte (jako nieistotne i zbędne?), że przedmiotowa uchwała miała swoją sygnaturę BSA I-4110-1/20, a także że została podjęta przez 59 sędziów orzekających w trzech izbach Sądu...