Zew wolności

autor zdjęcia: AF Fotografie / Alamy Stock Phot

źródło: Rzeczpospolita

Wolność – dla ludzi XXI wieku to najbardziej naturalna i fundamentalna podstawa życia. Jak walczyli o nią ci, którym jeszcze 160 lat temu odmawiano jej od dnia narodzin?

Harriet Tubman, która przeszła do historii jako jedna z najdzielniejszych i najbardziej skutecznych w swej pracy abolicjonistek, zapewne o wolności marzyła od dziecka. Urodziła się w 1822 r. w niewolniczym stanie Maryland jako Araminta Ross (zmieniła imię na Harriet dopiero w dorosłym życiu). Jej liczna rodzina była własnością farmera Edwarda Brodessa, który słynął ze swojej „przedsiębiorczości”. Gdy Minty miała zaledwie kilka lat, Brodess zaczął wynajmować ją swoim sąsiadom do pilnowania ich dziecka. Do obowiązków sześciolatki należało całonocne czuwanie przy kołysce niemowlęcia. Kiedy płakało i budziło matkę – dziewczynka dostawała baty. Jako kilkulatka musiała też obserwować dramatyczną scenę sprzedaży swoich starszych sióstr. Dziewczęta brutalnie oderwano od rodziców i wywieziono do południowych stanów. Rodzinie już nigdy nie udało się ich odnaleźć. Brodess planował również sprzedać brata Minty, ale matka ukryła go w lesie. Pozwoliła mu wrócić do domu dopiero wtedy, gdy farmer porzucił swój zamiar.

Uciekinierka

Nic dziwnego zatem, że dorosła Harriet Tubman wspominała, jaki strach w dzieciństwie budził w niej sam widok białego człowieka. Dla dziewczynki mógł być przecież zwiastunem rozdzielenia z rodziną, ciężkiej pracy i bicia. Minty nie pozwoliła jednak, aby ten strach...