Rozkwit nauki, edukacji i życia duchowego
W XVI i XVII wieku żydowska kultura w Rzeczypospolitej polsko-litewskiej osiągnęła najwyższy poziom rozwoju. Na szczególnie wysokim poziomie znajdowała się literatura rabiniczna. Jednak z czasem, głównie pod wpływem żydowskich imigrantów, zaczęto uwzględniać obok niej także nauki świeckie.
Rabini w traktatach poświęconych Talmudowi coraz częściej nawiązywali do spuścizny Mojżesza Majmonidesa (1135 – 1204), najwybitniejszego przedstawiciela arystotelizmu żydowskiego, uczonego, który dążył do racjonalistycznego uzasadnienia zasad judaizmu.
Wielu znanych zwolenników idei Majmonidesa pochodziło lub nauczało w Lublinie, mieście, które w XVI i pierwszej połowie XVII wieku było centrum nauki i życia duchowego Żydów nie tylko polskich, ale i europejskich. Wśród nich należy wymienić Salomona Lurię (1510 – 1574) i Mordechaja Jaffę (1530 – 1612), ponadto Mojżesza Isserlesa zwanego Remu (1525 – 1572), rabina z Krakowa, i Jakuba Kopelmana (1555 – 1594) z Brześcia Kujawskiego. Wszyscy oni uzasadniali potrzebę pogodzenia zasad wiary z rozumem opartym na znajomości nauk świeckich. Dlatego oprócz zgłębiania tajników Tory i Talmudu studiowali...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta