On makabuś, ona fotogeniczka
Adolf Nowaczyński (1876 – 1944) był jednym z najwybitniejszych publicystów Polski międzywojennej. Jego aktywność dziennikarska przesłoniła z czasem niemałe dokonania literackie z „Małpim zwierciadłem” (1902) i „Wielkim Fryderykiem” (1910). Był członkiem redakcji „Gazety Warszawskiej”, pisywał do „Prosto z mostu”. Wyzywał się w paszkwilach i pamfletach. Drażnił endeków swoim stosunkiem do Józefa Piłsudskiego, ale to piłsudczycy pobili go, wybijając oko. Był zaciekłym przeciwnikiem literatury spod znaku Skamandra, a jednak będzie bronił skamandrytów przed prymitywnymi atakami. I to on – wojujący antysemita – uzna w końcu Żydów „w jurysprudencji i jurysdykcji” za „najsolidniejszy i najkulturalniejszy element”, a w życiu intelektualnym za „drożdże gorącokrwiste” i „superfosfat”, które – gdyby ich zabrakło – należałoby sprowadzać z zagranicy dla dobra Polski i słowiańszczyzny.
Miał...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta