![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Etap pośredniej eksterminacji
Nazistowska polityka wobec ludności żydowskiej w początkowym okresie okupacji sprowadzała się do postępującej izolacji połączonej z zagarnianiem wszelkich dóbr materialnych, a także do zorganizowanego wyzysku żydowskiej siły roboczej przez pracę przymusową.
Już w pierwszych tygodniach okupacji Żydzi zostali pozbawieni majątków i wszelkich praw. Zakazano im korzystać z kolei i środków transportu miejskiego.
Zastosowano przymus pracy, który miał obejmować osoby od 12. do 60. roku życia, oraz godzinę policyjną trwającą od 21 do 5 rano. Od 1 grudnia 1939 r. rozporządzeniem generalnego gubernatora Hansa Franka wprowadzono na terenie Generalnego Gubernatorstwa obowiązek noszenia opaski z gwiazdą Dawida. Zwyczaj oznaczenia Żyda – wyznawcy judaizmu – tzw. znakiem hańby znany i rozpowszechniony był już w średniowieczu.
We wrześniu 1939 r. Reinhardt Heydrich polecił grupom operacyjnym niemieckiej Policji Bezpieczeństwa skoncentrowanie Żydów w większych miastach, przez które przebiegały linie kolejowe. Wybranie takich miast podyktowane było planowanym „ostatecznym rozwiązaniem kwestii żydowskiej”, którego form na razie nie precyzowano.
We wrześniu 1941 r. docierają do Warszawy pierwsze informacje o
...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
