![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Getto łódzkie
09 września 2008 | Żydzi polscy | Robert Szuchta
Prezes Judenratu w łódzkim getcie Chaim Rumkowski podczas otwarcia kuchni ludowej
Jednomarkowy banknot będący środkiem płatniczym w getcie łódzkim
Żydzi z Austrii przesiedleni do getta w Łodzi
Żydzi przechodzący ul. Zgierską w łódzkim getcie
Getto łódzkie zlokalizowano w najbiedniejszej, północnej części miasta obejmującej dzielnice Bałuty i Stare Miasto.
Na powierzchni 4,13 km kw. skupiono około 200 tys. ludzi. Oprócz 170 tys. Żydów z Łodzi i okolicznych małych gett na przełomie października i listopada 1941 r. na rozkaz Himmlera do getta łódzkiego przesiedlono 20 tys. Żydów z Austrii, Czech, Luksemburga i Niemiec. W listopadzie 1941 r. na terenie „żydowskiej dzielnicy” utworzono izolowany obóz dla 5 tys. Cyganów przywiezionych tu z pogranicza węgiersko-austriackiego.
Późną jesienią 1941 r. rząd emigracyjny zaczyna otrzymywać raporty Polskiego Państwa Podziemnego dotyczące sytuacji Żydów polskich, głównie o masowych mordach na Kresach Wschodnich
