W cieniu sprawnych

źródło: Rzeczpospolita

Tomasz Hamerlak startuje w maratonie na wózku

źródło: Rzeczpospolita

Dariusz Pender uczestniczy w zawodach szermierki na wózku

Sport to dla niepełnosprawnych najpierw rehabilitacja fizyczna, a bardziej może nawet społeczna i psychiczna. Później przychodzą marzenia o medalach

– Sport niepełnosprawnych to sport prawie profesjonalny – uważa Wojciech Kikowski, trener koordynator polskich paraolimpijczyków w lekkoatletyce.Dlaczego „prawie”? – Kontrakty, angaże roczne, odpowiednia opieka zdrowotna – tego jeszcze nie ma. Za to podejście zawodników jest profesjonalne – podkreśla. Paweł Piotrowski (dziecięce porażenie mózgowe czterokończynowe, klub Start Wrocław) trenuje od ośmiu lat pchnięcie kulą, rzut dyskiem i oszczepem. Z Aten przywiózł dwa medale. Kilka – z mistrzostw świata i Europy. Teraz, w Pekinie zdobył srebro w rzucie oszczepem. Trening, podczas którego wykonuje 50 – 60 rzutów, zajmuje mu codziennie od dwóch do trzech godzin.

Para wioślarzy, którzy w Pekinie znaleźli się w finałach konkurencji 2xTA (nie zdobyli medalu) – Jolanta Pawlak i Piotr Majka (niesprawność kończyn, klub Start Szczecin) – tygodniowy trening mają rozpisany na siłownię, ćwiczenia na ergometrach wioślarskich i basen. Latem ten program się zmienia. Dwa razy w tygodniu jest siłownia, a w pozostałe dni schodzą na wodę.

Justyna Kozdryk (karłowatość, klub Start Radom), wielokrotna medalistka świata i Europy w podnoszeniu ciężarów, która w Pekinie zdobyła srebrny medal w wyciskaniu ciężarów, trenuje trzy razy w tygodniu po dwie godziny. Podobnie ćwiczy Dariusz Pender (amputacja nogi poniżej kolana, klub SKS Konstancin), zdobywca kilkunastu...