Kozioł ofiarny „Gazety Wyborczej”

źródło: Fotorzepa

”Gazeta Wyborcza” odpowiedzialnością za to, co w nauczaniu Jana Pawła II nie podoba się jej środowisku obarcza Wandę Półtawską (na zdjęciu w lutym 2009 r.)

autor zdjęcia: Ryszard Waniek

źródło: Fotorzepa

Na marginesie opowieści o tym, jak dobry papież był skłaniany do złego przez Wandę Półtawską, dokonuje się proces namaszczenia nowych „bliskich przyjaciół” Jana Pawła II – pisze publicysta

Opowieść o Wandzie Półtawskiej mogła stać się hymnem o wartości polskiej religijności, sile kobiecego serca i walki o sprawy ważne. Mogła być także fascynującą historią duchowej przyjaźni (jakich w Kościele wiele, by wspomnieć tylko św. Franciszka i św. Klarę czy Hansa Ursa von Balthasara i Adrianne von Speyer) między kapłanem, biskupem, w końcu papieżem a kobietą.

I takie elementy w serialu reporterskim Aleksandry Klich opublikowanym w „Gazecie Wyborczej” są. Ale niestety kładzie się na nich cień – próba „wypreparowania”, by nie rzec wykastrowania, z myśli Jana Pawła II tego wszystkiego, co się redaktorom „GW” w papieżu nie podoba. Posłużono się metodą kozła ofiarnego, na którego barki zrzucić można wszystko, co złe, który ma odpowiadać za papieską sympatię do Radia Maryja, nauczanie o antykoncepcji czy niechęć do niektórych ze współczesnych nurtów liberalizmu. W gazetowym serialu kozłem ofiarnym stała się Wanda Półtawska.

Moc tradycji

Najmocniej widać to w uparcie powracającej na łamach „GW” sugestii, że za encyklikę „Humanae vitae”, która jednoznacznie odrzuciła jako grzeszną sztuczną antykoncepcję, odpowiada duet Wojtyła – Półtawska, ze szczególnym podkreśleniem roli tej ostatniej.

Gdyby nie oni, katolicy na Zachodzie nie musieliby się buntować przeciwko Pawłowi VI. Przeciwnie, byłby on dziś wychwalany jako ten,...