Śladem Wilhelma Zdobywcy

źródło: Archiwum „Mówią Wieki"

Napoleon wizytuje port wojenny w Boulogne, mal. Jean Franc, ois Hue, 1806 r.

źródło: AKG

Napoleon 48 godzin po inwazji na Wyspy Brytyjskie, karykatura Jamesa Gillraya, 1803 r.

źródło: K.K.

Horatio Nelson, portret Heinricha Fugera z 1800 r.

źródło: Leemage/East News

Fantastyczna wizja inwazji francuskiej na Wielką Brytanię z użyciem balonów, floty desantowej i tunelu pod kanałem La Manche, rycina, 1803 r.

źródło: Rzeczpospolita

Działania flot brytyjskiej i francusko-hiszpańskiej w 1805 r.

źródło: Bridgeman Art Library

Okręty Royal Navy na redzie Spithead, mal. Thomas Luny, XIX w.

źródło: K.K.

Nelson na pokładzie HMS „Victory”

źródło: Archiwum „Mówią wieki”

Oficerowie HMS „Victory”wznoszą toast za króla, mal. Fortunino Matania

źródło: Archiwum „Mówią wieki”

Mundur i kapelusz admirała Nelsona z 1805 r. prezentowane w Narodowym Muzeum Morskim w Londynie

źródło: Archiwum „Mówią wieki”

Pistolet wz. 1756 używany przez marynarzy Royal Navy

źródło: Archiwum „Mówią wieki”

Okręty brytyjskie i holenderskie spotykają się pod Boulogne w 1805 r., mal. Martinus Schouman, XIX w.

źródło: Archiwum „Mówią wieki”

Bitwa brytyjsko-francuska pod przylądkiem Ortegal w pobliżu La Coruny, 4 listopada 1805 r.

źródło: Archiwum „Mówią wieki”

Bitwa przy przylądku Finisterre, 22 lipca 1805 r., rycina według obrazu Thomasa Whitecombe’a, 1817 r.

źródło: Archiwum „Mówią wieki”

Francuski admirał Pierre Charles Silvestre de Villeneuve, rycina z epoki

źródło: Archiwum „Mówią Wieki"

Hiszpański okręt liniowy „Santissima Trinidad”

źródło: Bridgeman Art Library

Brytyjscy marynarze przed bitwą pod Trafalgarem, rysunek Thomasa Tegga

źródło: Historical Picture Archive

Początek ataku floty Nelsona na hiszpańsko-francuski szyk liniowy, rycina według obrazu Thomasa Whitecombe’a, 1817 r.

źródło: K.K.

Żołnierz brytyjskiej piechoty morskiej w czasach wojen napoleońskich

źródło: K.K.

Toporek abordażowy

źródło: K.K.

Brytyjski garłacz używany podczas abordażu

źródło: Bridgeman Art Library

Bitwa pod Trafalgarem, mal. Thomas Whitecombe

źródło: Archiwum „Mówią wieki”

Bitwa pod Trafalgarem – HMS „Victory” przedziera się przez wrogi szyk, rycina, 1817 r.

źródło: Bridgeman Art Library

Ostani sygnał flagowy Nelsona podczas bitwy pod Trafalgarem, litografia, XIX w.

źródło: Archiwum „Mówią wieki”

Brytyjski wiceadmirał Robert Calder

źródło: Archiwum „Mówią wieki”

Wiceadmirał Cuthbert Collingwood, pod Trafalgarem dowódca jednej z brytyjskich eskadr

źródło: The Art Archive/East News

Bitwa pod Trafalgarem – „Redoutable” osaczony przez Brytyjczyków

źródło: Leemage/East News

Nelson otrzymuje śmiertelny postrzał

źródło: Wikipedia

Bitwa pod Trafalgarem, mal. John Mallord William Turner

źródło: Rzeczpospolita

Bitwa pod Trafalgarem

źródło: Corbis

Okręty hiszpańskie i francuskie uciekają do Kadyksu po klęsce pod Trafalgarem, mal. Thomas Buttersworth

źródło: Bridgeman Art Library

Marynarze opłakują śmierć Nelsona, rycina według rysunku George’a Woodworda

źródło: K.K.

Po bitwie – uszkodzone okręty brytyjskie zmagają się ze sztormem na redzie Gibraltaru

źródło: K.K.

Pogrzeb Nelsona stał się wielką manifestacją patriotyczną – kondukt łodzi płynie z Greenwich do Londynu

źródło: K.K.

HMS „Victory” – okręt flagowy Nelsona, który można zwiedzać w porcie Portsmouth

Klęska pod Abukirem obnażyła przewagę Royal Navy nad flotą francuską. Poza ilością okrętów i dział decydowała jakość oficerów i wyszkolonych załóg oraz nabyta kosztem Francuzów pewność siebie. Anglicy mieli także, a może zwłaszcza, Nelsona.

Siedmioletni okres dzielący Abukir od Trafalgaru nie jest białą plamą w dziejach wojen morskich. Po pokoju z Anglią w Amiens z 1802 roku Napoleon podjął decyzję o rozbudowie portów atlantyckich i silnie uzbrojonej flotylli przydatnej do ich obrony oraz działań na kanale La Manche. Po zerwaniu pokoju wiosną 1803 roku ruszyły przygotowania do inwazji na „perfidny Albion”. W lipcu 1805 roku między Boulogne a Ostendą 2200 jednostek czekało na przewiezienie 160 tys. ludzi i 8700 koni. Czy Napoleon rzeczywiście chciał zająć Londyn (post factum będzie się zarzekał, że nie)? Pewne jest, że Wyspy Brytyjskie żyły w oczekiwaniu najazdu i antyfrancuskiej psychozie. Anglii strzegła jednak potężna flota, która przez trzy lata blokowała francuskie porty, tocząc potyczki na kanale.

Napoleon szybko zrozumiał, że proporcje sił wykluczają zaskoczenie Anglików, a kanonierki nie powalczą z trójpokładowcami. Podczas inwazji trzeba było je związać atakiem własnych okrętów liniowych. Te stojące w Breście musiały przerwać blokadę lub przyciągnąć uwagę większości Royal Navy, te z Tulonu zaś minąć pod nosem Anglików Gibraltar – wesprzeć miała je eskadra z Rochefort. Śmierć dowodzącego na Adriatyku admirała Latouche-Tréville’a (sierpień 1804 r.) oraz sojusz angielsko-rosyjski, który kazał bacznie obserwować kontynent, zmusiły Bonapartego do zawieszenia inwazyjnych planów. Gdy jednak na początku...