Jak uczyć sztuki sądzenia

Czy wiedza prawnicza zdobyta 
w szkołach oraz doświadczenie życiowe 29-latka wystarczą, aby być sędzią 
– pyta profesor

Dyskusja o modelach kształcenia i kariery prawniczej, w tym o profesji sędziego, mającej stanowić „koronę" zawodów prawniczych, toczy się od dawna. Czy wiedza i umiejętności prawnicze uzyskane w szkołach oraz doświadczenie życiowe, zdobyte w wieku zaledwie 29 lat, jak to przewiduje prawo o ustroju sądów powszechnych, wystarczą do pełnienia najtrudniejszego zawodu prawniczego i jedynej w ogóle profesji unormowanej aż na poziomie konstytucji?

Akademickie realia

Istotne jest pytanie, jakiego absolwenta prawa oczekują poszczególne profesje prawnicze. Wydaje się, że w realiach akademickich nie da się zrealizować jednolitego modelu kształcenia studentów, zapewniającego złoty środek pomiędzy wrażliwym humanistą erudytą oraz solidnym rzemieślnikiem prawa. Czego innego oczekuje się od sędziego, który rozstrzyga spory prawne w samotności będącej ceną niezawisłości, a czego innego od prokuratora, odmienne predyspozycje są przydatne przy świadczeniu pomocy prawnej przez adwokatów i radców, a inne w pracy notariusza. Chociaż wszyscy oni pracują na gruncie tego samego systemu prawnego, przedmiot ich czynności jest specyficzny, wiążą też ich oryginalne kodeksy etyczne.

Rodzi się zatem obawa, czy fundamentalne projakościowe założenie Krajowych Ram Kwalifikacji (w miejsce dawnych standardów nauczania), iż każde studia powinny być kształceniem...