Wyrównanie szans, a nie przywilej

Kodeks pracy gwarantuje wszystkim pracownikom coroczny urlop wypoczynkowy, który w zależności od stażu pracy wynosi 20 lub 26 dni. Niepełnosprawni mają jednak 10 dni wolnych więcej

W myśl art. 19 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych (tekst jedn. DzU z 2011 r. nr 127, poz. 721 ze zm., dalej: ustawa o rehabilitacji) osoby legitymujące się umiarkowanym bądź znacznym stopniem niepełnosprawności uzyskują 10 dodatkowych dni urlopu wypoczynkowego w roku. I nie zależy to od tego, czy podwładny wystąpi z wnioskiem.

Trzeba go przyznać obligatoryjnie. Potwierdza to wyrok Sądu Najwyższego z 29 czerwca 2005 r. (II PK 339/04).

Nie od razu więcej

Jednak prawo do pierwszego dodatkowego urlopu niepełnosprawny uzyskuje dopiero po przepracowaniu roku po dniu zaliczenia go do umiarkowanego bądź znacznego stopnia niepełnosprawności. Podwładny uzyska zatem ekstraurlop nawet, jeśli nie świadczył pracy z powodu choroby czy przebywania na zasiłku chorobowym. Liczy się bowiem fakt pozostawania w stosunku pracy, a nie jego realizacji.

Za datę zaliczenia do stopnia niepełnosprawności przyjmuje się dzień posiedzenia zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności. Pierwszy dodatkowy urlop niepełnosprawny otrzymuje w całości, nawet jeśli prawo do niego nabył dopiero pod koniec roku. Kolejny ekstraurlop nabędzie z pierwszym dniem następnego roku kalendarzowego.

Nie przysługuje on jednak osobie, która ma prawo do więcej niż 26 dni urlopu wypoczynkowego lub do...