![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Jakie warunki przedłużania umowy zawartej na czas określony
TELEKOMUNIKACJA | Automatyczne przedłużanie obowiązywania umowy na kolejny okres oznaczony, bez pytania o zgodę konsumenta, to naruszenie dobrych obyczajów, a tym samym złamanie prawa ochrony konsumentów.
Wśród przedsiębiorców telekomunikacyjnych istnieje powszechna praktyka przedłużania umów na czas określony, jeżeli abonent nie składa deklaracji co do jej kontynuacji (lub wypowiedzenia). Polega to na tym, że umowa zawarta pierwotnie na pewien czas, np. na rok lub dwa lata, staje się umową zawartą na czas nieokreślony. Praktyka taka nie była i nie jest kwestionowana przez Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów. A to dlatego, że nie dochodzi tu do naruszenia interesów strony słabszej.
Rozwiązanie umowy na czas nieokreślony nie wiąże się bowiem z ponoszeniem przez konsumenta dodatkowych kosztów. Innymi słowy, jeżeli po okresie obowiązywania umowy stanie się ona kontraktem niewskazującym wyraźnie daty rozwiązania, zarówno konsument, jak i przedsiębiorca mogą go swobodnie rozwiązać. Zupełnie inaczej jest w przypadku umów zawartych na czas określony. Bardzo często w przypadku zerwania takiego kontraktu przed datą, do jakiej powinien on wiązać, strony mogą dochodzić od siebie pewnych należności.
W przypadku zerwania umowy przez konsumenta jest to zwykle prawo po stronie firmy do żądania kary umownej. Na przykład pomimo niekorzystania już z jakiejś usługi, konsument i tak musi zapłacić jakąś część jej wartości za okres przypadający do końca ważności umowy. Dlatego automatyczne przedłużanie umowy na czas określony na kolejne takie umowy, bez pytania o zdanie konsumenta,...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
