Ojciec soborowy z dalekiego Krakowa

źródło: Rzeczpospolita

ks. Robert Skrzypczak, Arturo Mari. Dotknąć świętości. Świadectwo o Janie Pawle II. AA, Kraków 2014

źródło: AFP

W obradach soboru brało udział ok. 3 tys. biskupów z całego świata

Doświadczenie udziału Karola Wojtyły w obradach soborowych wydaje się zaledwie epizodem w jego bogatym i sowicie udokumentowanym życiu, ale tylko dlatego, że nikt dotąd nie zdobył się na pełne przedstawienie wkładu arcybiskupa krakowskiego w dorobek Vaticanum II. Tymczasem bez cienia wątpliwości można stwierdzić, że udział krakowskiego biskupa w Soborze Watykańskim II – obok późniejszego aktywnego uczestnictwa w zgromadzeniu Synodu Biskupów oraz rekolekcji wielkopostnych dla Pawła VI i kurii rzymskiej wygłoszonych w 1976 roku – rozjaśnia w jakimś stopniu ludzkie racje przemawiające za jego wyborem na tron Piotrowy. Według kard. Angela Scoli „kardynał Wojtyła należy do tych, których wkład w sobór był wyjątkowy, bogaty w sensie ilościowym oraz szczególnie bogaty i różnorodny na poziomie doktrynalnym". Ojcowie soborowi mogli poznać teologiczną syntezę ujawniającą się w wypowiedziach Wojtyły. Sami biskupi polscy, zwłaszcza w drugiej części prac soborowych, uznali go za swego oficjalnego reprezentanta, o ile nie lidera, powierzając mu prawo do zabierania głosu w imieniu ich wszystkich. „Nie ma wielu ojców soborowych – dopowiadał Scola – którzy by zabierali głos na Zgromadzeniu Ogólnym z równą częstotliwością co krakowski biskup".

Przy tej okazji warto pokusić się o sporządzenie małego bilansu soborowej aktywności jego ojców. Otóż, gdy liczbę...