Sposób na nielojalnego kontrahenta

PRAWO CYWILNE | Dłużnik, który nie chce zaspokoić roszczeń wierzyciela, może sięgnąć po sposoby uniemożliwiające wyegzekwowanie należności. Jak się można wtedy bronić?

Dłużnik, co do zasady, za dług odpowiada wobec wierzyciela całym swoim majątkiem. W czasie trwania stosunku zobowiązaniowego nie jest ograniczony w podejmowaniu różnych dyspozycji majątkowych. Może on rozporządzać składnikami majątku, jak i zaciągać zobowiązania. Zdarza się, że dłużnik, nie chcąc zaspokoić roszczeń wierzyciela, sięga po sposoby uniemożliwiające wyegzekwowanie należności. Zazwyczaj wyzbywa się majątku, dokonując darowizny bądź sprzedaży nieruchomości i ruchomości, niwecząc podjęte przez wierzyciela wysiłki prowadzące do zaspokojenia przysługującej mu wierzytelności.

Kodeks cywilny w art. 527–534 przewiduje tzw. skargę pauliańską, która jest instrumentem ochrony wierzyciela w przypadku doprowadzenia się dłużnika do stanu niewypłacalności. Zgodnie z art. 527 § 1 k.c., gdy wskutek czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli osoba trzecia uzyskała korzyść majątkową, każdy z wierzycieli może żądać uznania tej czynności za bezskuteczną w stosunku do niego, jeżeli dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli, a osoba trzecia o tym wiedziała lub przy zachowaniu należytej staranności mogła się dowiedzieć. Ponadto § 2 tego przepisu stanowi, że czynność dłużnika jest dokonana z pokrzywdzeniem wierzycieli, jeżeli wskutek niej dłużnik stał się niewypłacalny albo niewypłacalny w stopniu wyższym niż był przed dokonaniem czynności. W ramach tej regulacji wierzyciel może...