Dehydracja hydry inflacji

Inflacja przemieniła się ze strasznej Hydry, której banki centralne musiały ucinać kolejne głowy, w zwierzę nieomal chronione.

andrzej sławiński

Na naszych oczach inflacja przemieniła się ze strasznej Hydry, której banki centralne musiały ucinać kolejne głowy, w zwierzę nieomal chronione, któremu próbuje się przywrócić jego naturalne środowisko. Banki centralne w różnych krajach starają się – na razie z marnym skutkiem – ożywiać akcję kredytową, by zwiększyła się podaż pieniądza i wielkość wydatków. Chronią w ten sposób usychającą w oczach inflację. Dbają, by nie przepoczwarzyła się w deflację – jej trudną do zwalczenia siostrzycę. Zadanie to bardzo trudne, gdy w rosnącej liczbie krajów problemem stała się chroniczna słabość popytu.

Ginący gatunek

W latach 70. ubiegłego wieku inflacja kwitła w sprzyjającym jej środowisku. Gdy w wyniku pierwszego kryzysu naftowego wzrosły silnie koszty utrzymania, związki zawodowe zażądały znacznych podwyżek wynagrodzeń, co rozkręciło spiralę wzrostu płac i cen. Związki zawodowe były wtedy jeszcze silne, ponieważ nawet w gospodarkach państw rozwiniętych wciąż dominowały tradycyjne branże przemysłu. A i zarządy firm nie broniły się przed podnoszeniem płac, ponieważ mogły podnieść ceny i uniknąć spadku zysków. Mogły tak postąpić, ponieważ konkurencja cenowa na globalnym rynku była jeszcze dość słaba, a banki centralne zwiększały podaż pieniądza po to właśnie, by zapobiec spadkowi zysków firm i wzrostowi bezrobocia. W...