![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Za lojalność należy się przynajmniej 1/4 zarobków
Kodeks pracy nie określa górnej granicy odszkodowania dla pracownika za przestrzeganie zakazu konkurencji po ustaniu zatrudnienia. Strony mają tu swobodę. Nie jest tak jednak przy dolnym jego poziomie.
Ryszard SADLIK
Zawierając umowę o zakazie konkurencji po ustaniu zatrudnienia, strony powinny precyzyjnie wskazać wysokość odszkodowania należnego pracownikowi. Zgodnie z art. 1012 § 3 k.p. nie może być ono niższe niż 25 proc. wynagrodzenia otrzymanego przez pracownika przed ustaniem stosunku pracy przez okres odpowiadający obowiązywaniu zakazu konkurencji. Oznacza to, że jeśli zakaz konkurencji ma trwać np. dwa lata od rozwiązania angażu, zwolnionemu przysługuje co najmniej 25 proc. sumy jego wynagrodzeń z dwóch ostatnich lat pracy.
Bez ekwiwalentu
W praktyce sporne było, w jaki sposób określić tę kwotę, a w szczególności, czy przy jej obliczaniu stosuje się zasady dotyczące ustalania wysokości ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy. Ostatecznie rozstrzygnął to Sąd Najwyższy w wyroku z 2 lutego 2012 r. (II PK 130/11). Uznał, że nie ma podstaw, aby stosować tu zasady przy obliczaniu tego ekwiwalentu. Za podstawę należy brać wynagrodzenie pracownika brutto i od sumy tych wynagrodzeń ustalać odszkodowanie wynoszące co najmniej 25 proc.
Przykład
Pan Arkadiusz, programista w...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
