Nie tylko bohaterowie

Z rezerwą podchodzę do zbyt jednoznacznych opinii moralnych na temat Żołnierzy Wyklętych i ludzi, którzy stali naprzeciw nich – pisze publicysta.

Agnieszka Romaszewska na łamach „Rzeczpospolitej" podniosła problem pamięci o Żołnierzach Wyklętych. Podejmując ten temat, skomentowała również mój wpis na blogu:

„Im bardziej czczeni są żołnierze podziemia antykomunistycznego, zwani Żołnierzami Wyklętymi, im szerzej rozwija się wokół nich coś, co niekiedy przybiera wręcz przesadną postać świeckiego kultu – tym dalej w kierunku komunistycznej propagandy cofa się narracja przeciwna.

Dość dobrym przykładem tego podejścia był tekst napisany na blogu przez Jerzego Sosnowskiego. Otóż, nieco upraszczając, stwierdził on, że wówczas sytuacja w Polsce była tak skomplikowana, a ludzkie wybory niekiedy tak nieoczywiste, że nie możemy w tej sprawie wypowiadać żadnych klarownych sądów moralnych. Należy po prostu ubolewać nad wszystkimi ofiarami i tyle".

Nie mam powodu sądzić, że czytelnicy „Rzeczpospolitej" masowo rzucą się do internetu, żeby sprawdzić, co ja NAPRAWDĘ napisałem. Dlatego pozwalam sobie przytoczyć dłuższy fragment mojego wpisu:

„Jak opowiedzieć o czasach tużpowojennych? O okresie regularnej wojny domowej, która toczyła się w Polsce w późnych latach czterdziestych? Tak, można zrobić z tego czytankę, we wzgardliwym przekonaniu, że komplikacje są dla znawców przedmiotu (...). Ale prawda wydaje się znacznie bardziej skomplikowana, choć rzeczywiście był sowiecki okupant...