Przeorać to, co powierzchowne

Kościół w Polsce, nauczony doświadczeniem Zachodu, musi inwestować 
w wiarę, a nie w naturalną religijność. Dopiero bowiem wówczas, gdy Bóg niosący pocieszenie przestanie być potrzebny, zrobi się miejsce dla Boga,
który niesie zbawienie – pisze duchowny.

Ksiądz Wojciech Sadłoń w tekście zatytułowanym „Zachód przechodzi traumę zmian i dobrobytu" („Rzeczpospolita", 21 sierpnia 2018 r.) pisze o powodach sekularyzacji na Zachodzie: „(...) przemiany życia w Europie, wzrost dobrobytu oraz konsumpcjonizmu sprawiają, że ludzie stali się bardziej samowystarczalni oraz wolni od różnego rodzaju egzystencjalnych lęków. W takim systemie nie potrzeba odniesienia do Boga. Ludzie stają się bardziej samowystarczalni bez odniesienia do transcendencji". Jak się jednak wydaje, świat czeka jeszcze większy rozwój owocujący coraz powszechniejszym dobrobytem. Czyżby więc proces odrzucania Boga był nieodwracalny?

Jednym ze źródeł zmian nie jest wcale dobrobyt, ale kryzys religijności naturalnej, na której przez wieki fundowano wiarę chrześcijańską. To nie sam dobrobyt, ale wzrastające poczucie bezpieczeństwa czyni coraz mniej potrzebnym Boga niosącego pocieszenie „na tym łez padole". Jak pisze Simone Weil, „religia jako źródło pociechy jest przeszkodą w prawdziwej wierze". I to jest największe wyzwanie dla praktyki Kościoła w Polsce: nauczony doświadczeniem Zachodu musi inwestować w wiarę, a nie w naturalną religijność.

Odczarowanie świata

Roberto Calasso w książce „Literatura i bogowie" pisze o zmianach kulturowych, jakie dokonały się w wieku XIX. Nazywa to „przekształcaniem tego, co...