Zakup gruntu w ewidencji bilansowej

Ustawa o rachunkowości podaje ogólne kryteria dla środków trwałych. Przy ich klasyfikacji pomocne mogą być wytyczne z KSR 11. Szczegółowy sposób ewidencji i przyjęte w firmie zasady powinny zostać ujęte w polityce rachunkowości.

W prowadzonej działalności gospodarczej firmy wykorzystują także grunty. Prawidłowe ujęcie w księgach rachunkowych nabycia tego rodzaju nieruchomości wymaga każdorazowo od jednostki gospodarczej dokładnej analizy. Wydatki poczynione przez jednostkę na dobra rzeczowe mogą zostać uznane m.in. za środki trwałe, ale zaliczenie ich do tej kategorii bilansowej wymaga szczegółowego sprawdzenia kilku kwestii.

Zasoby majątkowe i przyszłe korzyści

Ustawa o rachunkowości (dalej: uor) podaje dwie definicje dotyczące środków trwałych. Pierwsza, zawarta w art. 3 ust. 1 pkt 12 uor, jest ogólna i dotyczy aktywów, które definiowane są jako kontrolowane przez jednostkę zasoby majątkowe o wiarygodnie określonej wartości, powstałe w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych. Druga (patrz art. 3 ust. 1 pkt 15 uor) mówi o środkach trwałych jako rzeczowych aktywach trwałych i zrównanych z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletnych, zdatnych do użytku i przeznaczonych na potrzeby jednostki. Wyliczone są tu między innymi grunty oraz prawo użytkowania wieczystego gruntu.

W razie wątpliwości dotyczących klasyfikacji warto sięgnąć po Krajowy Standard Rachunkowości nr 11 „Środki trwałe" (dalej: KSR 11). KSR 11 nawiązuje do definicji podanych w uor, ale...