Pijana inwazja

źródło: Wikipedia

„Obrona Kadyksu przeciwko Anglikom”, znana również jako „Wrogie lądowanie Anglików pod Kadyksem w 1625 r.”. Obraz Francisco de Zurbarána

źródło: Wikipedia

George Villiers, 1. książę Buckingham

źródło: Wikipedia

Edward Cecil, 1. wicehrabia Wimbledon

źródło: Wikipedia

Mapa Kadyksu i okolic, XVII w.

Historia ataku na Kadyks w 1625 r. to zbiór praktycznych porad, jak zmarnotrawić fortunę, stracić armię i bez walki przegrać ze słabszym przeciwnikiem.

Półtora wieku powodzenia „Trzech muszkieterów" zmieniło księcia Buckingham w postać nieomal fikcyjną. Dzięki powieści Dumasa rzekomy kochanek Anny Austriaczki przyćmił sławą historyczny oryginał, ciekawszy od figury z przygodowych romansów. Jego nietuzinkowy brak kompetencji zrujnował dorobek elżbietańskiego rozkwitu, wpędził państwo w pasmo ciężkich kryzysów i skierował angielską monarchię na drogę do tragicznego upadku. W serii efektownych potknięć, błędów i katastrof księcia najdroższym fajerwerkiem była kampania w Hiszpanii.

Trujące lekarstwo

Buckingham nie urodził się księciem ani nie pochodził z królewskiej rodziny Stuartów. George Villiers, podrzędny szlachcic z wioski Brooksby, szukał kariery na dworze, jak setki innych młodzieńców z prowincji. 20-latek wszedł do gry jako narzędzie intrygi potężniejszych graczy. Chociaż nie miał wielu talentów, poza upodobaniem do tańca, dysponował najważniejszym atutem w grze dygnitarzy – nawet biskup Gloucester uznał go najpiękniejszym mężczyzną w Anglii. A Anglia miała dość nadużyć i korupcji innej więdnącej piękności – królewskiego pupila i hrabiego Somerset – Roberta Carra.

Bliski pięćdziesiątki król Jakub połknął przynętę, gdy w 1614 r. wystawiono mu Villiersa, pachnącego i modnie...