Na ile elastyczne prawo opcji w zamówieniach publicznych

Prawo opcji jest elastycznym instrumentem pozwalającym zamawiającemu dynamicznie – bo w drodze swojego jednostronnego oświadczenia – kształtować zakres zamówienia. Zamawiający nie dysponuje jednak w tej mierze pełną swobodą, ponieważ musi respektować pewne ograniczenia wynikające choćby z samej istoty prawa opcji na gruncie zamówień publicznych. Łukasz Pożoga

Obowiązująca ustawa z 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (P.z.p.) w sposób bardzo szczątkowy dotyka problematyki prawa opcji. Nie zawiera definicji opcji, odnosi się do niej tylko przy okazji regulowania innych kwestii. Gdy więc ustawodawca definiuje dostawy (jako jeden z rodzajów zamówień), to odwołuje się do leasingu z opcją zakupu (art. 2 pkt 2 P.z.p.), natomiast regulując kwestię ustalenia wartości zamówienia na usługi lub dostawy musi uwzględniać prawo opcji (art. 34 ust. 5 P.z.p.).

Na gruncie zamówień publicznych prawo opcji ma swoisty charakter. Nie jest ono w praktyce udzielania zamówień powiązane z tzw. premią opcyjną, która stanowi wynagrodzenie przysługujące udzielającemu prawa opcji od uprawnionego z opcji, w zamian za jej udzielenie.

W doktrynie i orzecznictwie Krajowej Izby Odwoławczej (KIO) prawo opcji nie jest jednolicie ujmowane. Przyjmuje się, że jest to uprawnienie zamawiającego do jednostronnego kształtowania zakresu zamówienia, zwłaszcza jego rozszerzenia (np. wyrok KIO z dnia 21 maja 2013 r., KIO 1024/13), czyli zwiększenia wolumenu świadczenia wykonawcy, np. przez dostarczenie dodatkowej ilości towarów czy wydłużenie okresu świadczenia usług.

Co mówi urząd

Podobnie wypowiada się na temat opcji Urząd Zamówień Publicznych. Wyjaśnia, że...