W imię poczucia obowiązku względem ojczyzny

źródło: materiały prasowe

rozmowa | Mária Wittner, która w tym roku skończyła 82 lata, w czasie rewolucji 1956 roku aktywnie uczestniczyła w walkach 
o wolność, została nawet raniona odłamkami miny. Po zdławieniu rewolucji Márię Wittner skazano 
na karę śmierci, 
następnie wyrok zmieniono na dożywotnie więzienie. Jej nazwisko kraj mógł poznać dopiero po transformacji ustrojowej. 
W latach 2006–2014 była posłem do węgierskiego parlamentu z ramienia partii Fidesz. 
Zgodnie z oświadczeniem majątkowym, 
jakie musiała złożyć 
jako parlamentarzystka, 
nie dysponowała 
żadnym majątkiem.

Jakie miała pani dzieciństwo?

Mária Wittner : Nie wzrastałam przy rodzicach. Gdy miałam dwa lata, trafiłam na wychowanie do karmelitek, to one wpoiły mi wartości zasadnicze dla mojego życia: humanitarność, miłość ojczyzny i nie mniej ważną wiarę, która pomogła mi przejść przez wiele różnych sytuacji, również w tych najtrudniejszych okresach. W wieku 13 lat musiałam siostry opuścić, gdyż w 1950 roku ich placówkę znacjonalizowano. Przekazano mnie wówczas pod opiekę państwa. Następnie po osiągnięciu pełnoletniości, jako że urodziłam się w Budapeszcie, otrzymałam zgodę na zamieszkanie w stolicy. Zarabiałam praniem, sprzątaniem, odśnieżaniem.

Miała pani 19 lat, gdy wybuchła rewolucja. Jak się pani w nią...