Jak rozliczać transakcje łańcuchowe zgodnie z przepisami unijnymi

Od 1 stycznia 2020 r. obowiązują przepisy unijne regulujące sposób opodatkowania dostawy towarów realizowanej przez co najmniej trzy podmioty, w ramach której towary są transportowane bezpośrednio od pierwszego do ostatniego w kolejności podatnika. Kwestia ta ujednolicona została w całej UE w ramach tzw. pakietu Quick fixes. Odpowiednie zmiany przepisów dokonane zostały w dyrektywie VAT.

Podatnicy w poszczególnych państwach członkowskich stosują bezpośrednio krajowe regulacje – zmiany w dyrektywie VAT wymagają bowiem implementacji do porządku prawnego każdego z tych państw. W Polsce implementację dyrektywy VAT stanowi ustawa o VAT.

Artykuł odnosi się jednak wyłącznie do regulacji unijnych. Pomimo, że polscy podatnicy nie powołują się na dyrektywę bezpośrednio, to niekiedy może być to przydatne. Łatwiej bowiem przez odwołanie do jej przepisów ustalić z kontrahentami z innych państw UE obowiązki poszczególnych stron transakcji łańcuchowej.

UWAGA!

W przypadku transakcji łańcuchowych przyjmuje się, że każdy z podmiotów biorących udział w takiej transakcji dokonuje dostawy towarów.

PRZYKŁAD 1.

Podmiot z siedzibą w Niemczech (podmiot B) zamawia urządzenia do cięcia kamienia od polskiego podatnika z siedzibą w Katowicach (podmiot A). Przy czym zleca, aby towary te zostały wysłane bezpośrednio do jego kontrahenta w Niemczech (podmiot C). W takim przypadku mamy do czynienia z jednym transportem towarów – z Polski do Niemiec. Jednocześnie występują tutaj dwie dostawy towarów. Pierwsza pomiędzy podmiotem polskim i niemieckim (pomiędzy A i B) oraz druga pomiędzy pośrednikiem z Niemiec, a ostatecznym niemieckim klientem (pomiędzy B i C).

W takim przypadku mamy dwie dostawy towarów. Każdy...