Potrzeba kompromisu

Trudno nie oprzeć się wrażeniu, że dzisiejsza opozycja idzie drogą, którą kiedyś przeszło PiS.

Rejestr zasługujących na pejoratywną ocenę działań PiS jest już bardzo długi i ciągle rośnie. Nieraz to sprawy poważne (jak jawne naruszanie uregulowań konstytucji), a nieraz symboliczne (jak odwiedzenie cmentarza przez J. Kaczyńskiego). Pojawiają się również ewidentne prowokacje (jak przywrócenie Kurskiego w TVP). Rośnie więc społeczne zniecierpliwienie i – chyba – topnieje poparcie dla PiS. Ale jest faktem, że ta partia wygrała ostatnie wybory i póki co bez jej zgody Polską rządzić się nie da. Tym bardziej że obecna sytuacja musi (powinna) skłaniać do poszukiwania kompromisu zarówno w kluczowych sprawach politycznych, jak i w kwestiach społecznych i gospodarczych. Pogłębianie się polaryzacji naprawdę grozi dramatycznymi następstwami.

Niestety opozycja zdaje się stawiać sobie za cel wyłącznie odsunięcie PiS od władzy. Budowany jest manichejski obraz Polski. Rząd przedstawiany jest jako siedlisko wszelkiego zła, a opozycja jako siła bezgrzeszna i depozytariusz dobra. Jednak nadal trudno zrekonstruować choćby i najważniejsze kontury opozycyjnego programu. W wielu kwestiach alternatywa proponowana przez opozycję sprowadza się do postulatu „polityki dobrej dla Polski".

Polska w ruinie?

Po pierwszej demonstracji przedsiębiorców Borys Budka mówił: „Zamiast tarczy antykryzysowej państwo PiS użyło pałki przeciwko ludziom, którzy walczą o swoich...