Powrót do przeszłości w zakresie WNT

18 marca br. w prasie zawrzało. W tym dniu Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał pozytywny wyrok w polskiej sprawie C-895/19 orzekając, że polskie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, które w określonej sytuacji zabraniają ujmowania podatku należnego i naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w tym samym okresie rozliczeniowym, są niezgodnie z dyrektywą VAT.

Polskim podatnikom od 1 maja 2004 r., wraz z wejściem Polski do UE, tak jak i w innych krajach UE przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (dalej: WNT) za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, będącego implementacją zasady neutralności podatkowej wyrażoną w art. 1 ust. 2 dyrektywy 112, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Prawo to powstaje co do zasady w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy (art. 86 ust. 10 ustawy o VAT).

W stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2016 r. w przypadku WNT powstawało zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy o VAT, m.in. pod warunkiem, że podatnik uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu WNT w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek (art. 86 ust. 10b pkt 2 lit. b ustawy o VAT). Jednakże na skutek nowelizacji, do krajowego porządku prawnego ustawodawca wprowadził termin zawity – 3 miesięczny do skorzystania z prawa wynikającego z art. 86 ust. 10 ustawy o VAT.

W konsekwencji od 1 stycznia 2017 r.,...