Za jej twarz każdy by się zabić dał

źródło: materiały prasowe

Jako Helena w „Popiołach” Andrzeja Wajdy, 1965 r. (od lewej)

źródło: materiały prasowe

W roli Ireny w „Nic nie stoi na przeszkodzie” Huberta Drapelli, 1980 r. (po prawej)

Pola Raksa, pośród polskich aktorek jedna z najpopularniejszych, również nasza autorka, kończy dziś 80 lat.

Mamy to szczęście, że „Rzeczpospolita" mogła pokazać inną twarz Poli Raksy: profesjonalnej projektantki mody. A gdy szła najdłuższym korytarzem dawnej redakcji na placu Starynkiewicza – zamieniał się on w wybieg pokazu mody, który nagle przykuwał uwagę podejrzanie wielu redaktorów.

Można było wtedy zrozumieć, że sława, w dodatku uwięziona w okowach serialowych stereotypów, może przeszkadzać. Pewnie dlatego, z czasem, zamiast grać – aktorka wolała projektować i pisać. Na łamach naszego magazynu na przykład tak: „Kobieta demoniczna, kobieta niedostępna, kobieta kwiat, spowita w welury, koronki, aksamity. Przepych, dekadencja, szalone fryzury, dramatyczny makijaż. Co to ma wspólnego z życiem? Nic. Zwłaszcza z naszym. Ale od tego jest czas karnawału, żebyśmy mogły zapomnieć o codzienności, poczuć się jak księżniczki z bajki".

Najbardziej lubiła „Małego księcia" i może to wiele mówi o jej naturze.

Bar sławy

Jednym z wielu stereotypów jest to, że zagrała tylko w kilku ważnych filmach. A przecież lata 60. to eksplozja jej aktywności! Głównych lub ważnych ról w wymagającej gwiazdorskiej obsadzie. U najważniejszych reżyserów. Dwa lub trzy tytuły rocznie. Miarą zaś rosnącego gwiazdorskiego kultu było pojawienie się na bazarze Różyckiego w Warszawie, ówczesnej giełdzie i oazie wolnego...