Wielka schizma zachodnia

Ostatnio co i raz trafiam na artykuły prasowe o „monstrualnym kryzysie wiary chrześcijańskiej na całym świecie". Różnej maści komentatorzy rozpisują się o „największym w historii kryzysie Kościoła katolickiego" i wieszczą jego rychły koniec. Cóż, może to przejaw zbytniego optymizmu z mojej strony, ale spoglądając w przeszłość i porównując prawdziwe katastrofy, które omal nie zatopiły Łodzi Piotrowej, uważam to kasandryczne biadolenie za całkowicie pozbawione sensu.

Właśnie dzisiejsza data przypomniała mi o burzy, jaka przetoczyła się nad chrześcijaństwem zachodnim sześć wieków temu, gdy 5 czerwca 1409 r. sobór w Pizie ogłosił detronizację papieża Grzegorza XII i antypapieża Benedykta XIII. 300 biskupów i opatów wydało bezprecedensowy proces biskupowi Rzymu i roszczącemu sobie prawo do tiary jego konkurentowi. Ojcowie soborowi uznali obu za niegodnych urzędu papieskiego i obwołali ich heretykami, po czym 26 czerwca 1409 r. wybrali na papieża greckiego franciszkanina, kardynała Pietro Philargesa di Candię, który przyjął imię Aleksandra V. Tak oto do podziału na obóz rzymski i awinioński dołączyła trzecia obediencja – pizańska.

To był prawdziwy kryzys Kościoła! Istny...