Jak praworządnie zlikwidować niepraworządność

Trzeba nieustannie przypominać, że m.in. obecny ustrój SN i w ogóle sądownictwa i skład sędziów TK są sprzeczne z konstytucją i unijnymi zasadami praworządności.

W ostatnim czasie, zapewne w związku z wypowiedziami polityków, rozgorzała dyskusja pomiędzy znanymi prawnikami, co do, mówiąc najogólniej, sposobu przywracania praworządności po ewentualnej utracie władzy przez obecny obóz rządzący. Problem jest gigantyczny, bo skala i intensywność naruszeń konstytucji w zakresie Trybunału Konstytucyjnego, Krajowej Rady Sądownictwa, Sądu Najwyższego, sądów powszechnych (by wymienić te najbardziej spektakularne) jest bez precedensu po 1989 r. Słyszymy obawy o to, że przywracanie praworządności, także w zakresie obsady stanowisk mogłoby odbywać się z naruszeniem praworządności właśnie.

Problem definicji

W istocie chyba nikt z dyskutantów nie popiera łamania prawa i naruszania praworządności „w imię” praworządności. W dyskusji chodzi zapewne o rozumienie tego pojęcia. Jest ono jasne i raczej bezsporne, ale tylko na poziomie ogólnej definicji. Prowadzony spór dotyczy więc raczej oceny – jako praworządnych albo niepraworządnych – konkretnych rozwiązań proponowanych dla rozwiązania poszczególnych problemów (np. tzw. neosędziów), a także dopuszczalności uznawania określonych rozwiązań ustawowych za nieobowiązujące (jako sprzeczne z konstytucją) nie w drodze wyroku „TK Przyłębskiej”, ale w drodze tzw. rozproszonej kontroli konstytucyjności.

Nie chodzi więc o to, czy praworządność przywracać metodami...