Klauzula przeciwko unikaniu opodatkowania

Odmowa wydania interpretacji nie pozbawia zainteresowanego ochrony i może on w takiej sytuacji wystąpić o wydanie opinii zabezpieczającej, a odmowa jej wydania podlegać będzie kontroli sądu administracyjnego.

15 lipca 2016 r. ustawą z 13 maja 2016 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (DzU z 2016 r., poz. 846 ze zm.) do ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. DzU z 2021 r., poz. 1540 ze zm., dalej jako op) dodano Dział IIIa Przeciwdziałanie unikaniu opodatkowania. Zrealizowano tym samym wymogi wynikające z dyrektywy Rady (UE) 2016/1164 z 12 lipca 2016 r. ustanawiającej przepisy mające na celu przeciwdziałanie praktykom unikania opodatkowania, które mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego (Dz. Urz. UE L 193, s. 1–14).

Uporządkowanie i wyznaczenie granic

Wprowadzenie do polskiego porządku prawnego klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania miało na celu uporządkowanie systemu prawa podatkowego, wyznaczając granice dopuszczalnej optymalizacji podatkowej i wzmacniając autonomię prawa podatkowego wobec prawa cywilnego. Wprowadzono też instytucję opinii zabezpieczających, o wydanie których zainteresowany mógł się zwrócić do ministra właściwego do spraw finansów publicznych, który to organ został uznany za wyłącznie właściwy do wydania opinii zabezpieczającej.

Wydaje on taką opinię, jeżeli stwierdzi, że przedstawione we wniosku o jej wydanie okoliczności nie wskazują na możliwość wydania decyzji opartej na art. 119a op, czyli nie wskazują na konieczność zastosowania klauzuli o unikaniu...