Karalne sposoby szkodzenia nieprzyjacielowi

Zasadnicze regulacje wyznaczające zakazane sposoby walki i środki walki znajdują się w konwencjach haskich, konwencjach genewskich oraz w statucie MTK.

Niemal każdego dnia środki społecznego przekazu informują o dramatycznych wydarzeniach związanych z cywilnymi ofiarami licznych konfliktów zbrojnych. Naloty na szpitale, osiedla mieszkaniowe i inne cywilne cele pociągają za sobą ogrom cierpienia niewinnych ludzi. Aby zapobiec takim bezwzględnym i wysoce szkodliwym działaniom, których dopuszczają się strony konfliktów zbrojnych, społeczność międzynarodowa już wiele lat temu przyjęła stosowne akty prawne, których celem było wytyczenie granic humanitarnego postępowania w czasie prowadzenia wojny.

W ten sposób powstało tzw. prawo w czasie wojny (ius in bello) nazywane także międzynarodowym prawem humanitarnym. Jest to zbiór norm zaakceptowanych przez społeczność międzynarodową, które dotyczą sposobów prowadzenia konfliktów zbrojnych, ochrony ich ofiar oraz uczestników. Zasadnicze regulacje wyznaczające zakazane sposoby walki i środki walki znajdują się w konwencjach haskich, konwencjach genewskich oraz w statucie Międzynarodowego Trybunału Karnego (MTK).

W dokumentach tych uregulowano dopuszczalne metody walki, rodzaje broni, sposób traktowania jeńców wojennych i ludności cywilnej czy uprawnienia władz okupacyjnych. Od 20 stycznia 1927 r. w polskim porządku prawnym zaczęła obowiązywać podpisana 18 października 1907 r. w Hadze konwencja dotycząca praw i zwyczajów wojny lądowej wraz z...