Kiedy sąd uzna, że przyczynę wypowiedzenia wskazano nieprawidłowo?

Forma sporządzenia oświadczenia woli przez pracodawcę nie jest celem samym w sobie. Przede wszystkim obowiązek wskazania przyczyny ma za zadanie umożliwić pracownikowi obronę przed merytorycznie nieuzasadnionym działaniem pracodawcy. Należy zatem przyjąć, że prawidłowość wskazania przyczyny powinna być oceniana z uwzględnieniem tej właśnie funkcji. Dopiero brak precyzyjnego i zrozumiałego wskazania pracownikowi (powodowi) przyczyny rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia stanowi konstrukcyjną wadę oświadczenia woli i prowadzi do usprawiedliwionego wniosku, że tak dokonana czynność narusza przepisy o ustaniu zatrudnienia.

Tak orzekł Sąd Najwyższy w postanowieniu z 24  kwietnia 2024 r. (II PSK 103/23).

W analizowanej sprawie powód zarzucał swojemu byłemu pracodawcy, iż wskazana przez niego przyczyna w wypowiedzeniu umowy o pracę nie była jasna i konkretna. W konsekwencji zdaniem powoda pracodawca nie rozwiązał z nim skutecznie umowy o pracę, ponieważ z wypowiedzenia nie wynikało dostatecznie precyzyjnie i w sposób zrozumiały dla pracownika, co było przyczyną wypowiedzenia.

Sąd Najwyższy odmówił przyjęcia skargi kasacyjnej powoda do rozpoznania. Przy okazji odświeżył jednak swój pogląd w kwestii oceny sposobu formułowania przyczyn wypowiedzenia umowy o pracę przez pracodawcę. Podkreślił, że nieprecyzyjne wskazanie przez pracodawcę przyczyny (na przykład wypowiedzenia umowy o pracę) nie narusza art. 30 § 4 k.p., jeżeli w okolicznościach danej sprawy, z uwzględnieniem informacji podanych pracownikowi przez pracodawcę w inny sposób, stanowi to dostateczne sprecyzowanie tej przyczyny. Ocena, czy przyczyna ustania zatrudnienia została...